Een week of drie geleden ben ik naar dag één van de cursus Faalangst de Baas geweest. Het was een train de trainer cursus, waar trainers Omgaan met Pesten zich kunnen verdiepen in faalangst.  Trainers Omgaan met Pesten zijn gespecialiseerd in het geven van trainingen, workshops en informatie bijeenkomsten voor kinderen, ouders en professionals gericht op sociale weerbaarheid. Daarnaast kunnen zij zich verder ontwikkelen tot trainer Faalangst de Baas. Omdat ik er zin in had mezelf verder te ontwikkelen begon ik dus met goede zin en moed aan de cursus. Ik had er alleen niet bij stil gestaan dat ik tijdens deze cursus mijn eigen faalangst de baas ging worden. Het was dus best een eye opener voor mij. En dan vooral gekeken naar mijn eigen gevoelens en gedachtes die ik zelf heb. Ja, ook wel confronterend, omdat ik dacht dat ik goed om ging met mijn eigen angst.

Trots op de reacties die ik krijg

Ik houd ervan te blijven leren om nieuwe tools en werkvormen te ontdekken en uitproberen. Ik sta open voor verandering en voor uitdagingen in mijn leven. En ik vind het geweldig om kinderen en jongeren te helpen naar meer weerbaarheid en balans. Dat is toch wel echt mijn droom die ik heb laten uitkomen. Een eigen praktijk beginnen om datgene wat ik al vaker met passie deed, nu als professional te gaan doen. En ik durf best te zeggen dat ik daar best goed in ben. Daarin loop ik niet naast mijn schoenen hoor. Ik wilde het eerst ook niet geloven, maar steeds vaker krijg ik mooie reacties terug. Reacties zoals: “wauw, na les twee zie ik al verandering bij mijn kind”, “mijn kind staat sterker, haar houding is al veranderd”en “mooi om te zien hoe hij het geleerde nog steeds op school toepast”, “hij lost zijn eigen problemen nu op”. Ja, daar ben ik trots op en daar groei ik van. Ik glunder dan van oor tot oor. Echt! Dat is waar ik het allemaal voor doe en waar ik intens van kan genieten.

Tijdens het geven van deze Sta Sterk trainingen merkte ik steeds vaker dat deze kinderen ook last hebben van faalangst. Faalangst op sociaal, cognitief of motorisch gebied. De Sta Sterk training is een fantastische training gericht op weerbaarheid en opkomen voor jezelf op een assertieve manier en het omgaan met pesten. Met veel plezier geef ik die trainingen dan ook. Maar ik wilde meer weten over faalangst, en meer tools om toe te passen zodat ik ook deze kinderen nog beter kan helpen. En dat is dan ook de reden dat ik me daar nog meer in wilde verdiepen en de cursus ging volgen.

Mijn eigen straalangst

Tijdens dag één van deze cursus is er een wereld voor me open gegaan. Natuurlijk leerde ik veel over angst en faalangst, maar belangrijker voor mij was om te ontdekken wat mijn eigen faalangst is. Mijn faalangst is zichtbaarheid, het mezelf laten zien door middel van een video. Oh, wat heb ik daar een hekel aan zeg.

Ik heb wel eens met een vriendin van me zitten kletsen over faalangst. Niet mijn eigen faalangst, maar gewoon…..in het algemeen. Zei verwoorde toen heel mooi: “is het faalangst, of is het straalangst?” Daar dacht ik aan tijdens de eerste dag van de cursus. En daarmee werd ik dan ook geconfronteerd bij mezelf. Ik had last van straalangst. Angst om te stralen, angst om mezelf te laten zien en om naar buiten te treden. Face to face praten is het allemaal oke. Maar mezelf zichtbaar maken op video vind ik toch wel een heel eng dingetje hoor. Mezelf terug zien en horen op beeld vind ik niet zo fijn.  Sterker nog, ik heb er eigenlijk gewoon een hekel aan.

Club van zwartkijkers

“Mijn haar zit niet goed vandaag”, “Wie kijkt er nou naar een video van mij”, “Mijn kop is te dik op beeld”, “Mijn stem klinkt stom”,  “Ik heb niks zinnigs te vertellen”, en ga zo maar door. Het zijn allemaal belemmerende gedachten die er steeds weer voor zorgen dat ik mijn uitdaging uit de weg ga. Jeetje….. ik kan zo in de club van zwartkijkers met deze gedachten. Het zijn allerlei redenen om het niet te doen. En daar was mijn inzicht. Daar was mijn faalangst. Daar waren mijn belemmerende gedachten. Het zijn geen nieuwe inzichten, maar wel inzichten die nu ineens heel helder en echt werden. Inzichten waar ik de strijd mee aan wil gaan. Want wat ik het allerliefste wil is zo veel mogelijk kinderen helpen weer lekker in hun vel te zitten. En daarvoor moet ik mezelf meer zichtbaar maken.

Out of my comfort zone

Om dat te doen, moet ik gaan geloven in mezelf. Ik moet gaan geloven dat mensen wel willen horen wat ik te vertellen heb en dat laten zien en uitstralen. Social media is een krachtige omgeving en ik zal daarbij uit mijn eigen comfortzone moeten stappen en gewoon met mijn kop op beeld mijn verhaal gaan doen. Ik ga mijn eigen helpende gedachten daarbij vormen die me gaan helpen. Gedachten die ervoor gaan zorgen dat ik mijn doel ga bereiken. En het gaat me lukken. In kleine stapjes, want iedere stap is er één. En weet je…. ik ben er nu ook bijna klaar voor. Gewoon veel oefenen, want dat mag. En ik mag het ook fout doen, want als ik het niet goed vind, nou…. dan probeer ik het gewoon opnieuw. En dat mag ook.

Ik leer de kinderen tijdens de training Sta Sterk en Ik Leer Leren ook dat iets nieuws doen, alleen lukt als je het veel en vaak oefent. En dat het niet ineens goed hoeft te gaan. Ouders vertel ik dat kleine stapjes juist grote stappen kunnen zijn in het nieuwe gedrag van kinderen. Werken naar een einddoel hoeft niet in één keer te lukken. Geduld en liefde voor jezelf en voor elkaar helpt je naar dat ene doel dat je wil bereiken. En dat geldt ook voor mijzelf.

Dus…. ik ga oefenen. Ik ga video’s opnemen, omdat ik echt wel wat zinnigs te vertellen heb. Ik ga net zo lang oefenen tot ik mijn faalangst de baas ben. En ik weet dat ik het spannend mag vinden, dat is oke. Ik ben wie ik ben, en ook dat is oke.

Blij met mijn faalangst

Mijn cursus is bijna afgerond, en dan ben ik er helemaal klaar voor. Ondertussen blijf ik nog lekker oefenen en heb mijn eigen doel gesteld. Geen uitstellen meer, geen smoesjes meer, geen belemmerende gedachten meer. Maar vanuit kracht en helpende gedachten werken naar meer zichtbaarheid op social media waar ik vaker dan één keer een video zal plaatsen. En wie weet komt er zelfs een live video van mij. Wie weet…..

Stiekem ben ik blij dat ook ik gewoon last heb van faalangst. En weet je waarom? Juist omdat ik dan nog beter snap wat het voor alle kinderen betekent die er ook last van hebben. En dat maakt dat ik ze nog beter kan helpen hun eigen faalangst de baas te worden. Of misschien moet ik juist zeggen, dat ik ze ga helpen hun “straalangst” de baas te worden. Want zeg nou eerlijk…. straalangst klinkt toch veel mooier dan faalangst. De angst om te stralen is het misschien wel meer dan de angst om te falen en misschien moet ik de naam van de training gaan omdopen van “Faalangst de Baas” tot “Straalangst de Baas”.  Wat denk jij???